Ο ρόλος της μικροχειρουργικής
Κακοήθεις και καλοήθεις όγκοι της κεφαλής και του τραχήλου μπορεί να αφορούν το πρόσωπο, αυτιά, μύτη, στόμα, γλώσσα, γνάθο, τράχηλο, και τους λεμφαδένες. Μπορούν να αντιμετωπιστούν και δυνητικά θεραπεύονται με χειρουργική εκτομή και / ή συνδυασμένη θεραπεία (χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία). Εντούτοις η θεραπεία μπορεί να επιφέρει σημαντικού βαθμού δυσμορφία και λειτουργική αναπηρία όσον αφορά την ομιλία, την κατάποση, μάσηση και την αναπνοή.
Επιπλέον, η ακτινοβολία έχει σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις στην επούλωση των χειρουργικών τραυμάτων.
Η Επανορθωτική Μικροχειρουργική μετά τη χειρουργική αφαίρεση του καρκίνου προσπαθεί να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει τόσο την εμφάνιση, όσο και τη λειτουργία της εμπλεκόμενης περιοχής.
Για να βελτιστοποιηθεί το αποτέλεσμα της χειρουργικής αποκατάστασης, είναι απαραίτητο η προσέγγιση να είναι πολυπαραγοντική.
H ομάδα να αποτελείται από Πλαστικό Χειρουργό, Γναθοχειρουργό, ΩΡΛ, Ογκολόγο, Ακτινολόγο καθώς και λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές, διαιτολόγους και ψυχοκοινωνική υποστήριξη, κατά περίπτωση.
Διαδικασία Επέμβασης
Ποιες είναι οι αιτίες του καρκίνου της κεφαλής;
Η συχνότητα είναι μεγαλύτερη σε ηλικιωμένους, άνδρες, καπνιστές και άτομα που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η έκθεση στον ήλιο (καρκίνος δέρματος), το κάπνισμα πούρου ή/και πίπας (καρκίνος χειλέων). Άτομα που μασούν καπνικά προϊόντα κινδυνεύουν περισσότερο από καρκίνο στοματικής κοιλότητας. Άτομα που εργάζονται σε περιβάλλον με αναθυμιάσεις, σκόνη ή/και τοξικά αέρια κινδυνεύουν από καρκίνο στην μύτη και τα ιγμόρια.
Τελευταία έχει αναγνωριστεί ο ρόλος ιογενών λοιμώξεων όπως HPV στον καρκίνο γλώσσας, Eipstein-Barr (λοιμώδη μονοπυρήνωση) και Ερπητοιός στον καρκίνο του ρινοφάρυγγα. Ο μηχανισμός καρκινογένεσης δεν είναι ακόμη γνωστός.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις τα αίτια είναι άγνωστα όπως είναι ο καρκίνος στους σιελογόνους αδένες, το σάρκωμα και το λέμφωμα.
Πως γίνεται η διάγνωση;
O καρκίνος του δέρματος γίνεται εμφανής από την παραμόρφωση, την οποία επιφέρει στο πρόσωπο, χείλη, μύτη ή το πτερύγιο του αυτιού. Η διάγνωση γίνεται συνήθως από γενικό ιατρό, δερματολόγο ή πλαστικό χειρουργό.
Στον καρκίνο του στοματοφάρυγγα γίνεται συνήθως διάγνωση από ωτορινολαρυγγολόγο ή από γναθοχειρουργό και επιβεβαιώνεται με βιοψία. Ο ασθενής συνήθως οδηγείται στον γιατρό, εξαιτίας ψηλαφητού ανώδυνου όγκου ή λειτουργικών συμπτωμάτων όπως δυσκαταποσία, δυσχέρεια αναπνοής ή αιμορραγία από το στόμα.
O ασθενής θα υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων:
- Βιοψία
- Ρινοσκόπηση
- Έμμεση λαρυγγοσκόπηση
- Ακτινολογικός έλεγχος του μηχανισμού κατάποσης με τη χρήση βαρίου
- Αξονική τομογραφία
- Μαγνητική
- Σπινθηρογράφημα
- Υπερηχογράφημα
- Υπερηχογράφημα ήπατος
Ποια είναι η θεραπεία;
Η χειρουργική θεραπεία τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητη. Εάν ο όγκος είναι μικρός, είναι δυνατή η αφαίρεσή του και απευθείας συρραφή του τραύματος. Εάν ο όγκος είναι μεγαλύτερος και ανάλογα με την εντόπισή του , μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές παραμορφώσεις του προσώπου, καθώς και προβλήματα με το φαγητό, κατάποση, ομιλία, και την αναπνοή.
Πως γίνεται η αποκατάσταση;
Όταν η εκτομή του όγκου είναι εκτεταμένη, η μικροχειρουργική αποκατάσταση της κεφαλής, με εξειδικευμένες τεχνικές μπορεί να είναι απαραίτητη. Καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποκατάσταση της μορφής, καθώς και της λειτουργίας.
Σε πολλές περιπτώσεις, επανορθωτική χειρουργική επέμβαση εκτελείται κατά τη στιγμή της αφαίρεσης του καρκίνου, συχνά από τον ίδιο χειρουργό. Με τις πιο σύνθετες περιπτώσεις, η επανορθωτική χειρουργική μπορεί να καθυστερήσει, έως ότου ο παθολογοανατόμος εξετάσει τον όγκο, για να βεβαιωθεί ότι έχει αφαιρεθεί πλήρως. Με ορισμένες μορφές καρκίνου του δέρματος, δερματολόγος μπορεί να αφαιρέσει τον όγκο και να παραπέμψει τον ασθενή σε πλαστικό χειρουργό για την αποκατάσταση σε μια άλλη ημέρα.
Σε σύνθετους όγκους της στοματικής και ρινικής κοιλότητας, είναι απαραίτητη η προσέγγιση δύο ομάδων: μία ομάδα που είναι υπεύθυνη για την αφαίρεση του όγκου, και η δεύτερη ομάδα που είναι υπεύθυνη για την αποκατάσταση. Αυτό μικραίνει συχνά τη διάρκεια της επέμβασης.
Αποκατάσταση σε δεύτερο χρόνο μπορεί να γίνει σε ασθενείς με μακροχρόνιες παραμορφώσεις, ή για τα άτομα με υπολειμματική παραμόρφωση μετά την αρχική αποκατάστασή τους.
Παράλυση προσώπου
Αποκατάσταση γλώσσας
Αποκατάσταση γνάθου
